PPraca dla opiekunek
Zespół stresu opiekuna – co to takiego i jak się objawia?
8 marca 2024
Opieka nad osobami starszymi wymaga dużego zaangażowania nie tylko fizycznego, ale również emocjonalnego. Generuje zatem dużą ilość stresu. Lekceważenie objawów, które wysyła nam ciało i umysł, może mieć poważne konsekwencje, a nawet spowodować tzw. zespół wypalenia opiekuna. Jak rozpoznać zespół stresu opiekuna i gdzie szukać pomocy? Odpowiadamy w poniższym artykule.
Zespół stresu opiekuna – co oznacza i jakie są jego przyczyny?
Zespół stresu opiekuna (z ang. CSS – Caregiver Stress Syndrome) to stan występujący u osób sprawujących opiekę nad pacjentami pozbawionymi samodzielności. Mowa tu przede wszystkim o osobach starszych lub obłożnie chorych. Pomimo szczerych chęci niesienia pomocy potrzebującym, osoby wspierające mogą doświadczać rozdrażnienia, spadku energii, czy silnego lęku. Nagromadzenie tych emocji może w konsekwencji doprowadzić do niebezpiecznego syndromu opiekuna. Wynika on głównie ze strachu o bliską osobę i całkowitemu podporządkowaniu swojego życia opiece nad nią. Rezygnacja z życia prywatnego i zawodowego oraz poczucie osamotnienia to niewłaściwy kierunek, prowadzący do coraz większych frustracji i wyczerpania.
Syndrom stresu opiekuna – objawy
Syndrom stresu opiekuna wywołuje zarówno objawy somatyczne, jak i emocjonalne. Warto zaznaczyć, że intensywna, nieustanna opieka nad osobą potrzebującą może do nich doprowadzić już po ok. trzech miesiącach.
Do objawów fizycznych zespołu stresu opiekuna należy zaliczyć:
- zaburzenia koncentracji
- bezsenność
- bóle głowy, stawów, szyi, czy kręgosłupa
- wzdęcia, niestrawność
- przyspieszony oddech oraz nierówne bicie serca
- ciągłe przemęczenie
- stany depresyjne.
Objawy emocjonalne syndromu opiekuna to z kolei:
- nerwowość, nadwrażliwość na bodźce zewnętrzne
- apatia, bezsilność
- poczucie osamotnienia
- utrata radości życia, porzucenie dotychczasowych pasji
- niepokój i obawa przed nieporadzeniem sobie z opieką nad daną osobą.
Syndrom opiekuna – jak sobie pomóc?
W momencie, w którym zauważymy, że syndrom opiekuna może nad dotyczyć, powinniśmy jak najszybciej poszukać pomocy. Warto szukać wsparcia u znajomych, czy rodziny. Mowa tu nie tylko o pomocy w opiece nad pacjentem, ale przede wszystkim o zwykłej rozmowie. Takiej, podczas której będziemy mogli podzielić się tym, co nas trapi.
Istnieje wiele grup wsparcia zrzeszających np. opiekunów osób starszych. To nieoceniona pomoc, którą można otrzymać od osób w podobnej sytuacji, wymieniających się nawzajem poradami i uwagami dotyczącymi tego trudnego tematu.
Bardzo ważnym aspektem w walce z zespołem stresu opiekuna jest zadbanie o siebie na wielu poziomach. Począwszy od regularnego wysypiania się, zdrowego odżywiania, poprzez aktywność fizyczną, rozwijanie pasji i regularny kontakt ze "światem zewnętrznym".
Podsumowując, zespół stresu opiekuna to stan, którego nie wolno lekceważyć. Może bowiem przekształcić się w poważne problemy zagrażające zdrowiu. Należy pamiętać, że nie dbając o siebie i swoje zdrowie fizyczne oraz psychiczne, nie będziemy w stanie należycie zajmować się podopiecznymi.
Komentarze